Gunes Dogarken

Cok aciktiniz diyelim, evdesiniz veya ofistesiniz ama caniniz yemek yapmayi istemiyor ya da yapacak durumunuz da yok. Hatta daha da ileri gidelim caniniz lahmacun istiyor. Can bu ister ya...Ne yaparsiniz? Telefonu kaldirir, size en yakin yerin ya da elinize ilk gecen buzdolabinin uzerine yapistirdiginiz numaralardan bir pide-lahmacun salonunu arar ve siparis verirsiniz, degil mi? Hatta evde yogurt yoksa ayraninizi bile siparis edersiniz, degil mi? Dogru. Bunu yapmak da en dogal hakkiniz tabii. Peki eger benim gibi Amerikada yasiyorsaniz ve ayni sekilde caniniz lahmacun cekiyorsa ne yaparsiniz? Can ya bu ceker, ceker. Turkiyede iken belki de akliniza gelip gelmeyen bir cok seyi daha da ceker hatta. Hadi diyelim lahmacun cekti ve de uzun zamandan beri bastirmaya calistiginiz bu istek gittikce de egemen olmaya basladi, hatta evden birilerinin de bu istege katilimi ile daha da bastirilamayacak hale geldi. Tabii internetten filan isteyebileceginiz siteler var burada ama iste et gibi seyler ...

Biliyorum Turkiye'nin pek cok yeri bahari yasiyor su anda ama biz burada yedi yildan beri ilk defa muthis bir kis yasiyoruz. Su anda kar yagmiyor ama gecen gun yagan kar hala kalkmadi ve disarida uguldayan ruzgari duyabiliyorum. Gariptir ama cok seviyorum bu havayi. Gecen gun bir e-mailde Kanadaya yerlesen bir adamin ilk gunler heyecan icinde kar yagisini seyredisini ve karlari kuremekten bile korkunc zevk alisini ama ustuste hic bitmeyen kar yagisi ve kar kureme isinin artik keyiften cikip bir zorunluluk haline gelmesi ve hic bitmeyen bembeyaz kar goruntusunden ve kisin agirliginin sikintilarindan bahsetmesini ve en sonunda dayanamayip Floridaya tasinmasini komik bir sekilde anlatmasini ben de kendime cok benzeterek okumustum. Hala sikilmadim ve yorulmadim kar kureme isinden ama yine de aklima geldikce 'acaba ben de birkac yil sonra boyle hissedermiyim' diyorum. Allah'tan bizim burada o kadar agir kis sartlari yok da ben de arada bir cikip normal, kar olmayan sokaklard...

Fotograftaki servis malasini bir arkadasim getirdi bana. Burdaki yeni edindigim ve birlikte olmaktan cok hoslandigim bir grup arkadasimdan birisi bu hanim. Cok yetenekli ve benim gibi herseyi bir arada yapmayi seviyor. Biraz resim, biraz orgu, biraz boncuk dizme isi, yemek yapma vs derken akliniza gelip-gelmeyen her turlu hobiden birazcik yapmaya calisiyor. Bazilarinda benden cok onde oldugunu itiraf etmeliyim ama kendisine bunu kendimde yetersizlik olarak gordugumu, eger bir konuda uzmanlassaydim o isi daha iyi yapabilecegimi, halbuki boyle biraz ondan biraz bundan yapip hicbirinde uzmanlasamadigimi soyledigimde; bana 'kimin umurundaki uzmanlasmak, eger yaptigin seylerden zevk aliyorsan ve seni oyalayip mutlu ediyorlarsa uzman olmana gerek yok, tadini cikar ve daha yeni neler yapabilirim diye dusun' dedi bana. Cok dusundum ama galiba hakli, herseyden biraz biraz yapmak istiyorum. Yeni fikirlere acigim ve yeni hobilere de. Bu yuzden de bu hanim beni cok derinden etkiliyor. Cun...

Oyle bir kar yagdi ki okullar 3 gun daha tatil edildi, tam bir hafta oldu tatil suresi boylelikle. Fakat asil olan karin miktari degil, firtina seklinde gelisi idi. Hafiften baslayip da sonra yagmura donustu ve alttaki karlar buz tuttu bu yuzden. Ustune tekrar bir dolu kar yagdi ve inanilmaz bir manzara olustu. Ben hala isin romantik yanindayim ama evden cikmak zorunda olmadigim icin tabii bu boyle, yoksa isine gitmek icin tek basina koca kari firtinada kazimaya calisan karsidaki komsu kizi gorunce isin ciddiyetini anlamis bulunuyorum.. Hemen kosup kiza yardim ettik ama uc kisi ile bile kaldirilacak gibi degildi o kar ve boylelikle o da evde oturmak zorunda kaldi. Bence iyi de oldu, yolda neler gelecegi belli degildi basina, bir de dort aylik hamileymis. Cok ama cok acidim haline.. Tabii olan Sevgililer Gunu icin buyuk planlar yapanlara oldu. Kimse evinden cikmayinca hediye almayi son ana birakanlar mecburen bir opucuk verdiler sevgililerine, lokantalar son anda iptal edilen rezarvasyo...

Mutlaka birileri vardir sevdiginiz. Mutlaka ki sevgiliniz olmasi sart degil, anneniz,babaniz, oglunuz, kiziniz, yegeniniz, kuzeniniz, yan komsu, dedeniz, anneanneniz, babaanneniz kiminiz varsa sevdiginiz; gidin yanagina kocaman bir opucuk kondurun bugun. Tabii ki bir gunluk bir sevgi degil bu ama omur boyu onu sevdiginizi simgeleyen belki de uzun zamandan beri kondurmadiginiz turden bir opucuk olsun. Yurekten gelen, sicacik, anlami buyuk.. Eger bayramdan bayrama opusen bir aileden geliyorsaniz daha da onemli o opucuk. Bir cocugun kalbinde olusturabilecek sicakligi, kendine guveni, onemseniyormus ifadesini hic bir sey dolduramaz bir opucukten baska. Oyle sirta pat pat vurularak yapilan yalandan sarilmalardan da haz etmiyorum. Soyle siki siki sarilmali insan sevdigine, birakmamak istercesine. O da sarilir karsiliginda, 'biliyorum beni sevdigini, ben de seni cok seviyorum' dercesine. Illa ki sozcuklere dokulmesine de gerek yok. O kadar cok kavga, ayrilik, hastalik ve ayrilik var k...

Fotograf eklemeyi basardim yeniden ve daha onceden fotografini cekmis oldugum her zaman yaptigim ekmegi ekledim ben de. Amerikaya gelmeden once ekmek nasil yapilir bilmek soyle dursun, ekmegin evde yapilacagini bile dusunemezdim, cunku her zaman kapiniza birilerini getirip biraktigi, en cok iki dakikada gidip alabileceginiz, her zaman sofranizda olan, yoklugunu cok fazla hissetmediginiz bir yiyecektir degil mi(bir cok insanin ekmek kavgasi verdigini elbette biliyorum ve bu yazimda onlardan ozur diliyorum)? Ama insan yurt ozlemi ile karisik en cok firindan yeni cikmis ekmegin kokusunu ozluyor sanirim. Ya da ekmek insana yurdunu hatirlatan en onemli besin galiba. Cunku ne zaman ekmek aklima gelse vatanimi, topraklarimi, sokaklarimi, evimi, herseyimi ozluyorum veya ne zaman onlari ozlesem canim ekmek istiyor ve kalkip bir ekmek yapiyorum. Onceleri cok zor gibi geliyordu yapmak ama bekleme surelerine alisinca cok kolay bile oluyor simdi. Hatta ozene bezene aldigim ekmek makinasina elimi b...

Texas'dan buraya tasinmayla beraber Pennsylvania ehliyeti almak da icap etti. Aslinda isimizi bir sekilde goruyordu Texas ehliyetimiz ama bazi resmi islerde mutlaka Eyalet ehliyeti gerektigini bildigimizden ve de aslinda bir parca da kendimizi buraya ait hissedebilmek icin ehliyet almaya karar verdik. Bundan bir kac ay once gidip muracaatimizi yaptik ama suresi dolan pasaportumuzu da bu arada Turk Konsolosluguna New York'a gondermistik. Tabii pasaportumuz olmadan ehliyet basvurumuzu yapamayacagimizi hemencecik orada ogrendik ve pasaportumuzu beklemeye basladik. Yaklasik dort ay sonunda pasaportumuz sag-salim elimize geldi(daha dogrusu biz gidip aldik). Sevincle yeniden Ehliyet Merkezinin yolunu tuttuk. Fakat bu sefer de benim birkac farkli evrak doldurmam gerektigini ogrendik ve onlari temin edebilmek icin tekrar baska bir resmi daireye gittim. Bunu da temin edip yine sevincle Ehliyet Merkezinin yolunu tuttuk ki bu sefer sevgilim bir gerekli karti evde unutmus oldugu icin yenid...

Hersey bir piknikte "aaa siz Sushi sever misiniz"diyerek kendinden nerdeyse iki kat uzun bu kadina hayretle bakan ve o zamanlar cok iyi arkadas olacagimizi henuz bilmedigim Taiwanli Pei-Pei'nin bana gercek evisi Cin sushilerini yapmayi ve yemeyi ogretmesiyle basladi. Halbuki ben bildigimiz Cin lokantalarinda onume Sushi diye getirilen seyleri yer ve de gayet mutlu olurdum ama simdi her yerde yeni ogrendigim ve damak lezzetime cok da farkli ve hos gelen bu Sushileri ariyorum. Eger bulamazsam da arkadasimin bana ogrettigi sekilde evde yapmak icin ugrasiyorum. Kendisi beni birakip Taiwan'a geri dondu ama hemen her gun onun ogrettigi Cin isi birsey yuzunden kulaklarini cinlatiyorum. Asagidaki resimdeki Sushiler tabii ki Pei-Pei nin yaptiklari kadar guzel degiller ama yine de bana onun ozlemini gidermeye yettiler. Icine istediginiz herhangi bir deniz urununu koyabileceginiz gibi en onemlisi renk uyumunu yakalamakmis bu Sushi isinde. Icindeki malzemelerin sari-kirmizi-yesil...

Bizim buraya kar yagdi... Birkac gundur degisik sekilerde yagiyordu zaten. Bazen hizli hizli ama hemen eriyen cinsten, bazen kar firtinasi seklinde ve korkunc soguk bir hava ile birlikte, bazen hafif yumusak-sulu...Ama hicbiri bunun kadar guzel olamadi ne yazik ki... Ogleden sonra hafifce basladi ama aksama dogru azicik hizlanarak ama yine de asaletini ve yumusakligini kaybetmeyerek yagdi da yagdi. Oyle hafif oyle sessiz ama oyle kararliydi ki yogun ama sogugu da kirilmis sekilde yagmaya devam etti ve belki de o yuzden birkac gundur yaganlarin aksine uzun sure toprakta kalmayi kafasina koydugu belliydi. Belki de cocuklugumdan beri bu kadar guzel kar yagisi gormedigimi dusundum pencerenin onune oturup ve su yukaridaki manzaraya bakarak. Hani bizim okula gittigimiz zamanlarda okullarin filan tatil edilme gibi bir durumu olmadigi halde bizim korkunc bir mutlulukla seyrettigimiz, babamin ender olsa 'hadi disari cikalim ve yuruyelim' dedigi gunlerdeki gibi bir kardi bu. Soguk ve ka...

Gecen hafta sonu kocam ve ben birbirimizden ayri ayri pazarlara gidip ayni biberlerden alinca onlari bir sekilde degerlendirmem gerektigini anladim, bozulmamalari icin. Daha onceki yasadigimiz eyalette ve sehirde bu kadar bol ve uygun fiyata taze sebze-meyve bulamadigimizdan ikimiz de gordugumuz anda kendimizi tutamiyoruz. Belki bir sure sonra alisiriz ama simdilik boyle biraz gormemislik yapacagiz galiba. Ben arkadaslarimla gittigim Phileladephia'da bir pazarda rastladim guzelim cesit cesit biberlere. Ince uzunlar, sismanlar, bizdeki Carliston biberlere benzeyen biberler ve daha bizim ulkemizde gormedigim bir suru biber cesidi bizi yillardir icimizde kalan biber yeme arzusuna kavusturuyor cok sukur. Nedense burada cok cesitli pazarlar var, belki Avrupaya olan yakinliktan olmali bilemiyorum, cunku pek cok seyde daha Avrupa etkisini gormek mumkun. Kiliselerin filan mimari yapisi da bizim Avrupada gorduklerimize cok benziyor. Burasi da daha tarihi binalar iceren, daha barok tarzi evl...