Blueberry Muffins
Bana 'neden kac gundur yemek tarifi yazmiyorsun?' diye soranlara, 'yemek yapmiyorum da ondan' diye cevap veriyorum. Dogru yemek yapmiyorum, mutfaga da hemen hemen mecburiyet disinda girmiyorum bile. Yemek olarak da pilav,makarna, donmus hazir yemekler (Amerikanin utanc kaynagi biliyorum ama ben de uydum onlara), tavuk parcalari, hazir hamburgerler yiyoruz. Elim varmiyor yemek yapmaya ne yapayim.
Bunun yerine ne mi yapiyorum? Dizlerim yerlerde yerleri siliyorum, kiyida kosede el degmemis neresi varsa temizliyorum, dolaplari yeniden indirip duzeltiyorum, cekmeceleri duzenliyorum, camasir yikayip hepsini yeniden utuluyorum, gozume ilisen her yerin defalarca tozunu aliyorum, paspaslari gunde yirmi kere silkeliyorum, lavabolari ovuyorum, merdivenleri dayayip lambalari ovuyorum, elimde bez durmadan televizyonun tozunu aliyorum, pencereleri silip, 'aa ben hayatta yapamam' dedigim halilari iki buklum silip duruyorum. Yemekle gecirecek vaktim yok..
Bahar temizligi degil bu, bilemediniz. Ruhuma ve buraya da bahar gelmedi zira.
Yemek yemegi ve yapmayi sevdigimle beraber sevdigim icin onun yoklugu beni mutfaktan boyle kopardi iste. Bunun yerine sevdigime ayiracagim zamandan calmak olarak yorumladigim yukarida saydigim isleri yapiyorum onun yoklugunun bende yarattigi bosluk yuzunden.
Yillar once cok kilo aldigimi dusunup de diyetisyene gittigimde, bana 'evlendikten sonra ne degisti ki kilo aldiniz?' diye sordugunda; 'kocamla yeni yemek zevkleri kesfetmeye basladik' dedigimde suratima manasiz manasiz bakmisti adam. Anlamadi benim ne demek istedigimi ama ben hayatimda yemegi zevk olarak gormeye onunla baslamistim. Her gittigimiz yerde gorulecek, gezilecek yerlerin yaninda oranin meshur yemeklerini de yiyerek baslamistik ise. Sonra degisik ulkelerin yemeklerini kesfetmeye adadik kendimizi. Mutfaga beraber girip, nese icinde, beraber sogan soyup, tadina baka baka yemek yapmaya baslamistik. Yemege beraber oturup dolu dolu bir masada, bir kadeh sarap esliginde keyifle yemek yemegi onunla ogrenmistim ben. Onun tatmasi ve begenmesi ile anlam kazanmisti yemek yapmak benim icin. O begendikce ben de zevk icinde yemek yapmaya ve yeni yeni lezzetler katmaya baslamistim menulerime.
Ama simdi o yok ve ben de -bir cesit protesto niteliginde olsa gerek- yemek yapmaktan ve yemekten zerre kadar zevk almiyorum. Ancak idare edecek kadar ve tamamen ruhsuz bir asci oldum simdi.
Yine de arsivden bir tarif bulup bloguma ekliyorum. Benden tarif bekleyen canim arkadaslarim icin. Cok sik yaptigim ve tabii hepinizin de bir parca fikrinizin oldugu muffinler bunlar. Burada pek cok blueberry var ama galiba Turkiyede de yabanmersini adiyla satiliyor galiba. Aslinda blueberry sart degil, bunun yerine akliniza gelen herhangi bir meyve de koyabilirsiniz. Zaten zaman icinde onlarin da tariflerini veririm. Muffin yapmanin en onemli puf noktasi kuru malzemeler ile yas malzemeleri kendi aralarinda karistirdiktan sonra birbirine eklemekmis. Bunun disinda pek bir ozelligi yok, yaraticiligi size kalmis.
1 1/4 cup un
1/3 cup seker
2 cay kasigi kabartma tozu
1/4 cay kasigi tuz
2 yumurta
4 yemek kasigi erimis tereyag
3/4 cup sut
1 paket vanilya veya 1 cay kasigi vanilya ektresi
1 cay kasigi rendelenmis limon kabugu
1 cup taze blueberry
Yapilisi;
1- Firini 400 F da isitin(200C civari)
2- 12 Adetlik muffin kabini veya kagit muffin kaliplarini yaglayin.
3- Bir kapta unu, sekeri, kabartma tozunu ve tuzu eleyin.
4- Baska bir kapta yumurtalari cirpin. Erimis tereyagini, sutu, vanilyayi ve limon kabugu rendesini ekleyin bu karisima.
5- Kuru malzemelerin ortasina bir cukur acin ve yumurtali karisimi buyuk bir metal kasikla bu karisima yedirin. Un nemlenene kadar karistirin, cok puruzsuzlesene kadar degil.
6- Blueberry leri ekleyin ama fazla karistirmayin.
7- Kasikla birer birer muffin kaliplarinin icini ucte birini dolduracak sekilde doldurun.
8- 20-25 dakika kadar tepeleri kabarana kadar pisirin. Kaliplardan cikarmadan once 5 dakika kadar bekleyin.
Agiz lezzetimizin oldugu nice tarifli gunlerde bulusmak uzere...
Bunun yerine ne mi yapiyorum? Dizlerim yerlerde yerleri siliyorum, kiyida kosede el degmemis neresi varsa temizliyorum, dolaplari yeniden indirip duzeltiyorum, cekmeceleri duzenliyorum, camasir yikayip hepsini yeniden utuluyorum, gozume ilisen her yerin defalarca tozunu aliyorum, paspaslari gunde yirmi kere silkeliyorum, lavabolari ovuyorum, merdivenleri dayayip lambalari ovuyorum, elimde bez durmadan televizyonun tozunu aliyorum, pencereleri silip, 'aa ben hayatta yapamam' dedigim halilari iki buklum silip duruyorum. Yemekle gecirecek vaktim yok..
Bahar temizligi degil bu, bilemediniz. Ruhuma ve buraya da bahar gelmedi zira.
Yemek yemegi ve yapmayi sevdigimle beraber sevdigim icin onun yoklugu beni mutfaktan boyle kopardi iste. Bunun yerine sevdigime ayiracagim zamandan calmak olarak yorumladigim yukarida saydigim isleri yapiyorum onun yoklugunun bende yarattigi bosluk yuzunden.
Yillar once cok kilo aldigimi dusunup de diyetisyene gittigimde, bana 'evlendikten sonra ne degisti ki kilo aldiniz?' diye sordugunda; 'kocamla yeni yemek zevkleri kesfetmeye basladik' dedigimde suratima manasiz manasiz bakmisti adam. Anlamadi benim ne demek istedigimi ama ben hayatimda yemegi zevk olarak gormeye onunla baslamistim. Her gittigimiz yerde gorulecek, gezilecek yerlerin yaninda oranin meshur yemeklerini de yiyerek baslamistik ise. Sonra degisik ulkelerin yemeklerini kesfetmeye adadik kendimizi. Mutfaga beraber girip, nese icinde, beraber sogan soyup, tadina baka baka yemek yapmaya baslamistik. Yemege beraber oturup dolu dolu bir masada, bir kadeh sarap esliginde keyifle yemek yemegi onunla ogrenmistim ben. Onun tatmasi ve begenmesi ile anlam kazanmisti yemek yapmak benim icin. O begendikce ben de zevk icinde yemek yapmaya ve yeni yeni lezzetler katmaya baslamistim menulerime.
Ama simdi o yok ve ben de -bir cesit protesto niteliginde olsa gerek- yemek yapmaktan ve yemekten zerre kadar zevk almiyorum. Ancak idare edecek kadar ve tamamen ruhsuz bir asci oldum simdi.
Yine de arsivden bir tarif bulup bloguma ekliyorum. Benden tarif bekleyen canim arkadaslarim icin. Cok sik yaptigim ve tabii hepinizin de bir parca fikrinizin oldugu muffinler bunlar. Burada pek cok blueberry var ama galiba Turkiyede de yabanmersini adiyla satiliyor galiba. Aslinda blueberry sart degil, bunun yerine akliniza gelen herhangi bir meyve de koyabilirsiniz. Zaten zaman icinde onlarin da tariflerini veririm. Muffin yapmanin en onemli puf noktasi kuru malzemeler ile yas malzemeleri kendi aralarinda karistirdiktan sonra birbirine eklemekmis. Bunun disinda pek bir ozelligi yok, yaraticiligi size kalmis.
1 1/4 cup un
1/3 cup seker
2 cay kasigi kabartma tozu
1/4 cay kasigi tuz
2 yumurta
4 yemek kasigi erimis tereyag
3/4 cup sut
1 paket vanilya veya 1 cay kasigi vanilya ektresi
1 cay kasigi rendelenmis limon kabugu
1 cup taze blueberry
Yapilisi;
1- Firini 400 F da isitin(200C civari)
2- 12 Adetlik muffin kabini veya kagit muffin kaliplarini yaglayin.
3- Bir kapta unu, sekeri, kabartma tozunu ve tuzu eleyin.
4- Baska bir kapta yumurtalari cirpin. Erimis tereyagini, sutu, vanilyayi ve limon kabugu rendesini ekleyin bu karisima.
5- Kuru malzemelerin ortasina bir cukur acin ve yumurtali karisimi buyuk bir metal kasikla bu karisima yedirin. Un nemlenene kadar karistirin, cok puruzsuzlesene kadar degil.
6- Blueberry leri ekleyin ama fazla karistirmayin.
7- Kasikla birer birer muffin kaliplarinin icini ucte birini dolduracak sekilde doldurun.
8- 20-25 dakika kadar tepeleri kabarana kadar pisirin. Kaliplardan cikarmadan once 5 dakika kadar bekleyin.
Agiz lezzetimizin oldugu nice tarifli gunlerde bulusmak uzere...
Yorumlar