Kucuk Sari Nergis




Bir kucuk, sari Nergis'di o. Kis baslamadan once evsahibesinin elleriyle topraga gomdugu yerden karlari seyretmis, yagmurlari beklemis ve iste baharin ilk isiklariyla beraber isinan topraktan basini cikarivermisti. "Oh be!" dercesine soyle bir etrafina bakinmis, piril piril parlayan Gunes'e hayran, biraz da kendi guzelliginden emin, salina salina kafasini kaldirmis ve Gunes'e sunmustu yuzunu. Gunes ne yana donerse o da kafasini ona ceviriyor, aylardir topragin altinda bu anin ozlemiyle yanip tutusmasinin acisini cikariyor gibiydi. Nasil da degmisti onca beklemeye, onca sabra. Bu sicacik Gunesle sarmas dolas zaman gecirecekti simdi.

Ev sahibi hanim da sasirmisti onu gorunce. Taa sonbaharda sevgilisiyle birlikte yamru yumru kokler halinde alip da ilk evlerine, ilk bahcelerine sevine sevine gomdukleri cicegin acmasina cocuklar gibi sevinmisti o da. Henuz komsular kardan kalan dokuntuleri temizlemekten, cicek filan ekmeye firsat bulamamisken onun sahane sapsari nergisleri olmustu bile. Yazik sevgilisi gorememisti bu guzelligi, ama olsun simdi birer fotograflarini ceker gonderirdi ona. "Ilk ciceklerimiz bahcemizdeki, sevgilimin eli degdi" diye dusundu icinden. Sevdi, cok sevdi yapraklarini bu guzel cicegin, kokladi, icine cekti derin derin kokusunu bu bahar mujdecisinin.

Fakat birden umulmadik birsey oldu. Hersey tersine dondu ve Nisan ayinin besinci gunu kar yagdi. Minik sari nergis neye ugradigini anlayamadi once, kokunden yapraklarina dogru bir titreme sardi bedenini. Yapraklari sallandi, govdesi saga-sola yalpalandi. Kafasini govdesinin icine cekmek ister gibi onune egdi. Topragin altindaki sicacik anlarini dusledi yeniden. Geri donmek mumkun olsa simdi hemen giriverirdi yeniden binbir hevesle ciktigi topragin koynuna.

Caresizse boynunu daha cok egdi, daha ne kadar dayanabilirdi o da bilmiyordu bu acimasiz esen ruzgarla birlikte gelen kar yagisina. Soguktan titreyen bedenini yorgun ve umutsuz iki gunluk yasadigi guzelligin hayaliyle derin bir uykuya birakti.

Erken ciktim guzelim Nergisim, sen de benim gibi bilemedin zamanini. Actin yuregini, kollarini alabildigince, ama omrun kisa oldu. Kim bilebilirdi ki acimasiz bir kar firtinasinin yuregimizi buza kesecegini. Dayan Nergisim, dayan. Yine gelecek guzel, gunesli gunler. Eger bu kar firtinasini atlatabilirsen o hep asik oldugun Gunes ve sen ve ben hic ayrilmadan sicak ve huzur dolu bir mutlulugun kollarinda eriyip gidecegiz. Dayan Nergisim dayan...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kolay Biftek Diane

Shrimp Mousse - Karides Mus

Beef Brisket